1 Augustus 2005
10 jaar na de eerste fietstocht naar Bretagne, blijkt dat er dus toch nog een mens zo zot bestaat. Mag ik je voorstellen: Marc Hallemeersch, leraar in wat vroeger het Sint Jozefsinstituut was, te Torhout. We kennen mekaar van toen we daar samen school liepen. Samen 600 km fietsen is niet evident, vergeet niet dat dat 120 uur zijn die je op elkaars lip doorbrengt, een sporadisch toiletbezoek daargelaten (en dan nog). Marieanne is zoals je ziet bijzonder blij weer eens een weekje van mij verlost te zijn.
Het vertrek verliep niet bepaald vlot, het was behoorlijk fris, met regenbuien die pas stopten wanneer we weer onze regenkledij aandeden, een vijsje dat vastgezet moest worden aan de fiets, ... Het was al na de middag toen we halt hielden aan het indische monument, net voorbij .
Je ziet, hier waren we nog beste vriendjes. Maar toch had ik al serieuze problemen bij het rechthouden van de camera, want dit is niet Pisa, maar , waar we rond halfdrie aankwamen. We aten op het gewone adres.
Kenners weten dat na Béthune het gedaan is met ons vlakke land. Marc had niet de minste moeite met m'n stalen ros, terwijl ik m'n ziel uit m'n lijf moest rijden om mee te kunnen. Het verschil in conditie bleek veel te groot te zijn, maar de eerste dag kon ik nog een beetje de schijn ophouden. Het weer was, zoals gezegd, niet echt een opsteker. Ik kon in elk geval niet zonder m'n rustpauzes, hier net voorbij . Ik moest daarnet een halfuur zoeken op de kaart, om de locatie terug te vinden, de watertoren op de achtergrond hielp, maar van de balk en de splinter gesproken: het staat gewoon op de zijkant van het voetstuk van het Maria-beeld (zie foto met Marc!!). Door het vele oponthoud 's morgens, waren we een heel eind later in dan gewoonlijk. Maar eenmaal daar zorgde een goed bad er voor dat de meeste miserie al gauw vergeten was. Behalve dat een onverlaat de sproeier naast het bad had laten liggen, zodat ik plots het water op de grond hoorde stromen. En mevrouw Augustin waarschuwt iedere keer dat ik daarvoor moet opletten.
2 Augustus 2005
Na verlaten we klimmend de valei van de Authie, en het departement Pas-de-Calais, om in het departement Somme te komen. Dan verlaten we voor het eerst de "gebaande" weg: net voorbij rechtsaf een oude spoorwegbedding gevolgd, nu een prachtig fietspad, dat ons via (vergroot het beeld maar eens) tot aan bracht. En deze keer had ik het niet vergeten: voor het middagmaal moeten we in zijn, waarna we het departement Haute-Normandie binnenrijden. Voor de uitleg bij deze foto's, genomen net voorbij , verwijs ik je naar de originele West bij Zuidwest. 20 kilometer verder in stopten we om onze dorst te lessen met bier en/of koffie, voor we de laatste zware klim naar aanvatten. Een zeer zware dag, 's middags kreeg ik met moeite m'n eten binnen, en een aantal malen onder het rijden voelde ik m'n hart een slag overslaan. Een zeer verontrustend gevoel, maar achteraf kreeg ik van de dokter te horen dat zoiets normaal is bij vermoeidheid (uitputting?). 's Nachts deed ik geen oog dicht, maar dit is me bij mevrouw Fleury al meer overkomen. Is het de uitputting, de gedachte aan de overtocht van de Seine morgen, de schrik dat ik het niet zal halen? In elk geval hoorde ik elke slag van de klok van dit kerkje, en de hele nacht bleef m'n hart aan hoge snelheid slaan. (nvdr. het was wel degelijk Marc die naast me in bed lag, en niet mevrouw Fleury.)
3 Augustus 2005
Toen we vanuit Biville in aangekomen waren, de dinsdag is er markt, zat ik echt op het dieptepunt. Ik kreeg nog met moeite eten door m'n keel, maar ik stelde m'n hoop op de overtocht van de Pont de Brotonne. Ik wist dat die oversteek me altijd een echte opkikker bezorgt, hoe er ik er ook tegen op zie. Dus zeer kalm aan tot in , Le Haut Pas. Ook dit keer weer, ofschoon ik er op de foto's niet echt stralend uit zie. Maar goed, Marc kan er ook niet mee lachen. Toch blijf ik zodanig onzeker, dat ik wacht tot in om het hotel in Lisieux op te bellen. Begin augustus viert men daar echter Sint Theresa, en het hotel is volzet. We lenen een telefoongids en zo kunnen we in de buurt toch nog een chambre d'hôtes vinden.
4 Augustus 2005
Sinds de overnachting in 2005 is het me niet meer gelukt om de locatie van deze B&B terug te vinden, tot nu met Google Maps. Nu hebben ze hun eigen webstek. Alle luxe, tot en met m'n eerste en tot nu toe enige sauna. Het prachtige zelfportret hiernaast zou wel eens 's avonds, in Moncy, kunnen gemaakt zijn.
Hier , na een zware klim van Thury-Harcourt naar Les Trois Mariès, zijn we al op 25 verschrikkelijk zware kilometers van onze volgende halte, Moncy.
5 Augustus 2005
6 Augustus 2005